پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در ۱ مارس که اولین افطار ماه مبارک رمضان در سرزمین‌های اسلامی است، جهان عرب و اسلام شاهد پخش سریال تاریخی معاویه پس از 2 سال توقیف و ده‌ها حاشیه در اطرافش از شبکه ‌ام‌بی‌سی عربستان سعودی بود. این تولید بلندپروازانه با بودجه‌ اعلام‌شده به مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار، قصد دارد با پرداختن به زندگی معاویه بن ابی‌سفیان( بنیان‌گذار خلافت اموی و شخصیتی که میراث او همواره موضوع بحث و جدل در تاریخ اسلام بوده)، درام عربی و سنت سریال‌سازی تاریخی در جهان عرب را تحت‌الشعاع قرار دهد.همزمانی پخش سریال معاویه با حوادث اخیر در منطقه، به ویژه سقوط بشار الاسد در سوریه و قدرت گرفتن گروه‌های سلفی و تکفیری، همزمانی بحث برانگیزی است که حساسیت‌های زیادی را به ویژه در فضای مجازی عربی حول این سریال ایجاد کرده است. در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، پان‌عربیسم فضای سیاسی و فرهنگی جهان عرب را دربرگرفت و در تلاش برای برساخت یک ملت عرب متحد از طریق بازتصویرسازی و باز روایت تاریخ خلافت و به طور کلی تاریخ اسلام بود. سریال‌ها و فیلم‌های تاریخی به ابزاری برای این ایدئولوژی تبدیل شدند. موج دوم سرسال سازی که تاسال های 2015 ادامه داشت،گرایش به تاریخ صدر اسلام پیدا نمود. موج سوم، اما با روایت درزها و شکاف های ایدئولوژیگ بین مذاهب اسلامی، بستر را یرای انواع چالش ها و تفرقه ها در جهان اسلام فراهم کرده است.ریشه های حمایت مالی موج سوم،نشان دهنده حضور تندروهای سنی مذهب در عربستان و تندروهای شیعی مستقر در انگلستان است.

همزمان با سقوط حکومت بشار اسد و روی کار آمدن تروریست‌ها در سوریه، ویدیوهای پرتعدادی از زندان‌های و بازداشتگاه‌های سوریه به ویژه زندان مرکزی دمشق به نام زندان صیدنایا به گوش می رسد.با وجود آنکه هنوز امکان تائید یا تکذیب همه اخبار منعکس شده و شایعات پخش شده توسط رسانه ها درباره این زندان وجود ندارد، اما زندان صیدنایا، واقع در ۳۰ کیلومتری شمال دمشق، پایتخت سوریه، در منطقه ریف، از زمان آغاز جنگ داخلی در این کشور ، در اندک زمانی ( ظرف چند روز) به یکی از بدنام‌ ترین و مخوف ‌ترین زندان‌ های جهان تبدیل شده است. زندان صیدنایا در سال 1987 بر اساس طرح یک معمار اهل شوروی به صورت سه ضلعی ساخته شده و دو بخش دارد. بخش اول موسوم به ساختمان قرمز است که شامل زندانیان سیاسی و غیر نظامی بوده و بخش دوم ساختمان سفید نامیده می‌شود که مختص نظامی‌ها بوده است. دستگیری مخالفان در دوران اسد در سوریه گرچه واقعیتی انکار ناپذیر است، اما حجم شایعات موجود در مورد زندان‌های مخوف این کشور نیز زیاد است. یکی از کانون های تمکر افکار عمومی درخصوص این زندان به ویدئویی بر می گردد که در ان بشار اسد وجود زندان صیدنایا را با زل زدن به دوربین تکذیب کرد. مجری پرسید، «نظرتان درباره شکنجه در زندان های صیدنایا چیست؟» بشار اسد گفت: «آیا عکسی از این زندان داری؟ در این عکس آیا از هویت این افراد مطمئن هستی؟ آنچه که مسلم است ، وفق قوانین بین الملل حول حقوق اساسی انسان، چنانچه شایعات و اخبار دریافتی مرتبط با این زندان راست باشد، با نوعی جنایت علیه بشریت توسط بشار اسد مواجه هستیم. باید بدون قضاوت منتظر بود تا در آینده، اخبار تکمیلی راست ازمایی شده از این زندان ، ارایه گردد.

در برداشتی ظاهری با سقوط دولت اسد و ماهیت عاملین داخلی سقوط به نظر می‌رسد وضعیتی شبیه سقوط کابل در ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ (۱۵ اوت ۲۰۲۱) رخ داده است؛ حرکت سریع مخالفان دولت مرکزی به سمت شهر‌های مهم و سپس پایتخت و درنهایت خروج رأس نظام سیاسی از کشور و تحویل قدرت طی معامله‌ای پنهان و نانوشته. بر اساس ظاهر بازی ها، این شائبه ایجاد شده که آنچه در تابستان ۱۴۰۰ کابل رخ داد، در پاییز ۱۴۰۳ با شابلون در دمشق کشیده شده است. تحلیل این میدان نیرو نیازمند واکاوی جنبه‌های مخلف بوده و ۱۸ سوالی که سید مهدی طالبی پژوهشگر حوزه بین‌الملل در این خصوص بیان نموده، می‌تواند کمک کار مناسبی در درک بهتر موضوع باشد.

سیاست در کشورهای جهان سوم امری،محرمانه و بعضا انحصاری قلمداد می شود در حالی که در اصل امری همگانی و مشارکتی است. سیاست همانند سایر حوزه ها و نهادهای اجتماعی، نیازمند تخصص و فناوری و الزاما سیاستگذاری است. وقتی سیاست را به سلیقه، انحصار، ادعا و بدعت تقلیل داده و محدود می کنیم ، مشارکت همگانی و تخصص گرایی از درونش رخت بر بسته و تبدیل به پدیده ایجاد نظم از راه سرکوب می شود. اشتباهی که غالب دیکتاتورها ، حکومت های تمامیت طلب و دولت های کودتا ، مرتکب آن می شوند. در دیدگاه سیاسیون در چنین جوامعی ، دموکراسی معنا نداشته و در حداکثر موارد، دادن حق رای به مردم برای انتخاب از بین گزینه های تعیین شده توسط سیاسیون است. این در حالی است که در معنای واقعی، دموکراسی یعنی حق و توان مردم در مواجهه و برخورد با کانون های قدرت. چنین برداشتی از دموکراسی، سیاست را تحت نظارت اجتماع قرار می دهد نه اینکه اجتماع تابع سیاست باشد. سقوط حکومت اسد ، درس های خوبی برای کشورهای گوناگون و دولت های مختلف می تواند داشته باشد. غلامعلی دهقان معتقد است که در نیم قرن گذشته خاورمیانه شاهد سقوط حکمران‌ها بوده که در سقوط‌شان عوامل متعدد ولی مشترکی وجود داشته است. دلیل اول مشترک سقوط این حاکمان این بود که در این کشورها چیزی به اسم مشارکت سیاسی مردم به معنای واقعی کلمه وجود نداشت. به تعبیری این رهبران به مقوله‌ای تحت عنوان توسعه سیاسی بی‌توجه بودند. در این کشورها اگر مشارکتی بود هم صرفا جنبه نمایشی و تصنعی داشت. وقتی توسعه سیاسی مفقود شد و مردم در امر سیاست کشور برای خود نقشی قائل نبودند، بدیهی است‌ در روزهای سرنوشت که پای نظام سیاسی کشور در میان است، به میدان نخواهند آمد.شخصی شدن قدرت و دور شدن از آحاد ملت زیربنای سیاست کشور را متزلزل و به تعبیری لق می‌کند و کافی است تندبادی بوزد و همه چیز را ویران کند. اتفاقی که در این کشورها رخ داد. به همین دلیل من معتقدم باید منافذ حضور مردم در امور سیاست را همیشه باز نگه داشت نه اینکه با بهانه‌های مختلف آنها را مسدود کرد. دومین ویژگی مشترک دولت های ساقط شده،اتخاذ رویکرد امنیتی در اداره کشور و دل خوش بودن به درآمدهای ناشی از اقتصاد رانتیر بوده(دولت رانتیر دولتی است که بیش از چهل درصد درآمدش از صادرات یک کالا تامین می‌شود) تا توده مردم در آرامش کاذب بسر برده و دور از دنیای سیاست باشند.دولت‌های ‌رانتیر پول و رانت می‌دهند و قدرت می‌گیرند. برخلاف کشورهای پیشرفته که مالیات می‌گیرند و‌ به جامعه قدرت می‌دهند. وقتی‌ دولت‌ رانتیر‌ شکل گرفت‌‌ دولت‌ها جا‌معه و شهروندان را به خود وابسته می‌کنند و نیازی هم به مشارکت واقعی و ‌حضور نخبگان سیاسی و‌ مشارکت طبقه متوسط نمی‌بینند. سومین عامل مهم سقوط حاکم در این کشورها شکل نگرفتن حتی یک طبقه اجتماعی حامی حکومت بوده است. کشورهای جهان سوم باید برای عبور از مرحله‌گذار به توسعه همه‌جانبه از حمایت بخشی از جامعه برخوردار باشند. در این کشورها هیچگاه طبقه حامی که در روزهای سخت به میان‌ آید ایجاد نشد. برای همین با یک تندباد سیاسی همه چیز یک شبه از میان رفت.در خصوص سوریه، واقعیت این است که اوضاع سوریه از دست جریان حاکم خارج و مخالفان اسد خیلی زود دست بالا را در تحولات جاری پیدا کردند. شرایط به شکلی بود که انگار نه حامیان بین‌المللی وی و نه موافقین داخلی عزمی برای حمایت از اسد نداشتند.

روی کار آمدن حافظ اسد در سوریه، حاصل کودتایی است که در سال ۱۹۷۰ در این کشور رخ داد. او که در آن زمان ۴۰ ساله بود، چهره‌ای شناخته شده در ارتش و در میان حزب بعث سوریه به‌حساب می‌آمد.در سال ۲۰۰۰ اسد تنها ۶۹ سال داشت که درهنگام مکالمه تلفنی با امیل لحود رئیس‌جمهور لبنان دچار حمله قلبی شد و از دنیا رفت و بلافاصله بعد از آن حزب بعث بشار اسد را برای در دست گرفتن حکومت در سوریه انتخاب کرد. در آن زمان بشار در لندن چشم‌پزشکی خوانده بود و کسی توقعش را نداشت که حافظ اسد جای خود را به او بدهد.مخالفان خاندان اسد دوران حکومت حافظ را با دوران حکومت صدام حسین مقایسه می‌کنند و مدعی‌اند که او از برخورد با مخالفان خود ابایی نداشته است. اما در سیاست‌خارجی، حافظ اسد و صدام حسین دشمنی خونی با یکدیگر داشتند. به طوری که حافظ اسد در دوران جنگ تحمیلی علیه ایران، تمام قد مقابل عراق ایستاد و از تهران حمایت کرد و البته ایران هم این لطف اسد را هرگز نادیده نگرفت و بی‌جواب نگذاشت.

عباس آخوندی نوشت: جنگ تحمیلی طولانی عراق علیه ایران با هزینه‌های انسانی دهشتناک و تخریب فراوان در سال۱۳۶۷ با پذیرش قطعنامه۵۹۸ به پایان رسید. در نهایت صدام حسین ، رئیس‌جمهور وقت عراق پس از تحمیل خسارات جانی و مادی عظیم به دو ملت، طی نامه‌ای به رئیس‌جمهور ایران در مرداد۱۳۶۹، عهدنامه۱۹۷۵ الجزایر را مجددا به رسمیت شناخت و گفت: «با این تصمیم ما، دیگر همه چیز روشن شده و به این ترتیب همه آنچه را که می‌خواستید و بر آن تکیه می‌کردید، تحقق می‌یابد»، لیکن در عمل پس از گذشت ۳۶سال از پایان جنگ تحمیلی هنوز ترتیبات اجرایی قطعنامه۵۹۸ بر اساس مفاد بند۴ آن تنظیم نشده و به امضای طرفین نرسیده است. همچنین لایروبی آبراهه اروند بر اساس ترتیبات اجرایی منظور در عهدنامه۱۹۷۵ الجزایر عملی نشده است. لذا، همچنان دو بندر بزرگ تجاری ایران از گردونه فعالیت خارج هستند و هنوز تکلیف نحوه جبران خسارات ایران نامعلوم است.

وفاق ملی شاید پرتکرارترین واژه‌‌ای باشد که این روزها از سوی رئیس‌‌جمهور مطرح می‌شود. در کنار آن، آقای پزشکیان به وفور درباره ناترازی‌‌های اقتصادی سخن می‌‌گوید و به همین دلیل اقتصاددانان امیدوارند وفاق ملی حول کاهش‌‌ ناترازی‌‌ها شکل گیرد.

علی باقری کنی سرپرست وزارت امور خارجه در سالروز بمباران شیمیایی شهر سردشت به‌دست رژیم صدام با صدور پیامی بیان داشت که ، دادخواهی از عاملان، معاونان و مباشران کاربرد سلاح شیمیایی علیه جمهوری اسلامی ایران به هیچ روی مشمول مرور زمان نخواهد شد و محاکم ملی و بین‌المللی باید به مسئولیت خود در پاسخگو کردن جنایتکاران و استیفای حقوق معنوی و مادی قربانیان شیمیایی عمل کنند.هدف از انتخاب سالروز بمباران شیمیایی شهر سردشت به عنوان روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی تبیین این واقعیت است که جمهوری اسلامی ایران هم بزرگترین قربانی استفاده گسترده از سلاح‌های شیمیایی در تاریخ معاصر است و هم اراده‌ای قاطع در مخالفت جدی با این سلاح‌ها دارد.

عباس قاسمی مقدم یکی از رزمندگانی قمی است که وقتی ۱۷ ساله‌اش بود در عملیات بیت المقدس در خرمشهر حضور یافت و در همین عملیات اسیر شد و ۸ سال از عمرش را در زندان‌های بعثی سپری کرد. وی به همراه تعدادی از رزمندگان قمی در عملیات آزاد سازی خرمشهر شرکت داشت که در این عملیات تعداد ۲۰۰ نفر از رزمندگان قم به شهادت رسیدند. قاسمی معتقد است که بیش از یازده هزار نفر از عراقی‌ها در خرمشهر حضور داشتند که جنگیدن با این دشمن که به انواع ادوات و ابزار آلات جنگی مدرن آن روز مجهز بود بسیار سخت به نظر می‌رسید اما آن چیزی که باعث شد رزمندگان در برابر این نابرابری‌ها به پیروزی برسند ایمان و اعتقاد آن‌ها به نصرت الهی بود.

برت هولمگرن، دستیار امور اطلاعاتی و تحقیقات وزارت امور خارجه آمریکا در اکتبر ۲۰۲۳ در سخنرانی‌ای با موضوع "اطلاعات و دیپلماسی: " یک مدل جدید برای یک دوره جدید" ایراد نمود که بخش‌هایی از آن در نشریه فارن پالیسی منتشر شده است. در دوره وزارت بلینکن، وزارت امور خارجه آمریکا رویکردی متمرکز و سنجیده برای تقویت بیشتر دیپلماسی با استفاده از اطلاعات طبقه بندی شده در پیش گرفته و بدین منظور، این وزارتخانه همکاری نزدیکی با جامعه اطلاعاتی آمریکا برقرار نموده است. بسیاری از مقام‌های ارشد این وزارتخانه از سفرا گرفته تا سایر کارشناسان شاغل در نمایندگی‌های خارج از کشور، معاونان وزیر و خود بلینکن اکنون به صورت منظم به دنبال فرصت‌هایی برای استفاده از اطلاعات از طبقه بندی خارج شده در تعاملات بین المللی، اظهارنظر‌های عمومی یا مانور‌های دیپلماتیک هستند. اطلاعات نقشی کلیدی در حمایت و توسعه روابط آمریکا با متحدان و شرکایش ایفا خواهد کرد. چالش جامعه اطلاعاتی و سیاست گذاران به حداکثر رساندن دیپلماسی اطلاعات و در عین حال جلوگیری از این نوع استفاده‌های نادرست یا سوء استفاده هاست.

استفاده از بدل توسط رهبران قدرتمند جهان یک روش قدیمی است که عموماً برای جلوگیری از خطر ترور، گیج کردن دشمن و حتی به دست دادن تصویری از سلامت فیزیکی آن‌ها به کار می‌گیرد. از زمان حمله ولادیمیر پوتین به خاک اوکراین و با انتشار شایعات پیرامون زوال سلامت او، نظریه‌ها درباره ظاهر شدن بدل او جلوی دوربین‌ها بالا گرفته است.

شهاب الدین حائری شیرازی به یکی از مهمترین آقازاده‌های مسئولان نظام تبدیل شده که علیه راه پدر شوریده است. تا این لحظه همچون تمام نمونه‌های مشابه، با حائری هم مماشات شده است؛ چنانچه ابتدای کار با مهدی خزعلی فرزند آیت‌الله خزعلی هم مماشات می‌شد. فعلا حکم حبس تعریزی سه ساله (که البته این مجازات تبدیل خواهد شد) و مسدود کردن کانال تلگرامی او، برای ساکت کردنش کافی تشخیص داده شده اما آیا او با همین تهدید، سکوت خواهد کرد یا مصمم‌تر از این حرف‌هاست؟

علی صالح آبادی مدیر مسئول ستاره صبح(صرفا تشابه اسمی با علی صالح آبادی رئیس کل سابق بانک مرکزی و سفیر ایران در قطر) در متنی با عنوان ریشه تاریخی اختلاف ایرانی‌ها با عرب‌ها و روس‌ها ، قصد ارایه تحلیل بر درگیری احتمالی ایران- اسرائیل در قالب درگیری عربی-عبری-غربی داشته و معتقد است که منتفع اصلی این درگیری دو کشور روسیه و چین هستند. بنظر می رسد که ادله یابی و بیان ده دلیل اختلاف ایرانی ها با روس ها و عرب ها ، صرفا مقدمه ای برای توجیه تحلیل پهنه درگیری فرضی ایران با رژیم غاصب صیهونیستی و نفع روسیه و چین بوده است.

سردار علایی گفت: روز‌های اول جنگ مردم شعار موشک جواب موشک می‌دادند و موشک ما آرپی‌جی۷ بود که ۳۰۰ متر برد داشت. الآن یکی از حرف‌های آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها با ما این است که چرا موشک دارید و خودتان هم بلد هستید و می‌سازید. بعضی وقت‌ها که می‌خواهند ما را مسخره کنند می‌گویند شما که می‌گویید موشک‌ساز هستید، چرا خودرو شما این است؟

هشت سال پیش، بعد از انتشار خبر تفحص ۱۷۵ شهید غواص و خط‌شکن عملیات «کربلای ۴» با دست‌های بسته، عکس‌های متعددی از غواصان این عملیات در فضای مجازی منتشر شد. در بین عکس غواصان «کربلای ۴»، عکسی مشاهده می‌شد که روی آن نوشته شده بود «عکسی نایاب از غواصان دست‌بسته، اندکی قبل از شهادت». پس از تحقیقات میدانی فهمیدیم که این سه غواص به اسارت بعثی‌ها درآمده بودند و امروز راوی عملیات «کربلای ۴» هستند.

مقام معظم رهبری در صحبت‌های امروز خود در دیدار پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس و مقاومت، از حمایت‌های همه جانبه بلوک شرق و غرب از صدام صحبت کرد. در بخشی از این فرمایشات، اشاره نمودند که موشک گران بود و توپ‌هایی با برد بالغ بر هزار کیلومتر در اختیار عراق قرار دادند تا تهران را گلوله باران کند. این فرمایشات، سوالاتی را در ذهن شهروندان ایجاد کرد و که آیا توپ جنگی با برد بالغ بر ۱۰۰۰ کیلومتر وجود دارد؟ پاسخ مثبت است و در ادامه متن اقدام به تشریح توپ بابل، پروژه سری صدام حسین ، می‌شود.

امروز در اوکراین آخرین نمونۀ هولناک از این رویداد‌های جنگی قرن بیست و یکم را می‌بینیم، اینکه چگونه ارتشی لاف‌زن که در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تجهیز شد -معلوم است که منظورم ارتش روسیه است- دوباره برای جنگ با نیرویی کوچک‌تر از خود رهسپار شده است و البته نتیجۀ فوق‌العاده مصیبت‌بار از اکنون مشخص است. این را هم بگویم که ولادیمیر پوتین و گروه همراهانش و نیز همتایان آمریکایی‌شان باید از تجربۀ مصیبت‌بار حضور ارتش سرخ در افغانستان در قرن پیش درس عبرت بگیرند. البته بعید می‌دانم این اتفاق بیفتد. البته غیر از این درس که جنگ در قرن بیست‌ویکم دیگر مایۀ فخر و سربلندی نیست، درس بزرگ‌تری هم اینجا نهفته است و آن اینکه، برخلاف دوره‌های گذشته، فارغ از اینکه در میدان جنگ چه رخ دهد، کمتر احتمال دارد قدرت‌های بزرگ پیروز شوند.

‏پاکسازی حزب بعث در سال ۱۹۷۹ ( تطهیر حزب البعث) یا قتل عام رفقا (مجزرة الرفاق) یک پاکسازی عمومی مخوف درون حزبی محسوب می شود. جلسه حزب بعث در ۲۲ ژوئیه ۱۹۷۹ یکی از مخوف ترین صحنه های تاریخ معاصر خاورمیانه به حساب آمده و ۶ روز بعد از قدرت گیری صدام در جلسه حزبی ، صدام با خونسردی پشت تریبون آمد و اسامی رفقای سابق حزبی که داغ خیانت بر پیشانی شان خورده را می خواند ، تک تک از صندلی بلند ‏و به بیرون هدایت گردیده و تیرباران می شوند.خونسردی عجیب صدام که آخر کار به طور نمادین اشکی هم به یاد رفقای سابق می ریزد جای تعجب وافر دارد. اشکی که نشان دهد چاره ای نداشته است. و پرواز داس مرگ بر فراز سالن و بازماندگانی که از خوشحالی نجات خود در حال رقص و شادی‌ هستند.کریستوفر هیچنز استدلال کرد که این پاکسازی، همان نقطه عطفی بود که در آن صدام تبدیل به رهبر مطلق عراق شد. او این پاکسازی را با شب دشنه‌های بلند در آلمان نازی و قتل سرگئی کیروف، که سرآغاز پاکسازی بزرگ در اتحاد جماهیر شوروی بود، مقایسه کرد.

بر اساس اسناد ارائه‌شده در کتاب «جنگ ایران و عراق»، نوشته «پیر رازوکس»، که توسط «انتشارات دانشگاه هاروارد» منتشر شده است، مجموع کمک‌های نظامی خارجی در دوره جنگ هشت‌ساله به عراق ارزشی در حدود ۸۰ میلیارد دلار و مجموع کمک‌های نظامی خارجی به جمهوری اسلامی در حدود ۲۴ میلیارد دلار بوده است. منظور از کمک نظامی معادل ارزش دلاری کلیه کمک‌ها و مساعدت‌های نظامی اعم از، تدارکاتی و مستشاری، آموزشی و خدماتی، فروش مستقیم ‌و غیرمستقیم سلاح و تجهیزات نظامی و تعمیرات و قطعات یدکی آن، کالاهای غیرنظامی که به نوعی در جنگ و در پشتیبانی از نظامیان از آن‌ها استفاده می‌شود (مثل امکانات درمانی و بیمارستانی)، کمک‌های نقدی و اعتباری و هر گونه تسهیلات مشابه دیگر مثل وام برای خریدهای مورد نیاز نظامیان است که در جریان جنگ به دولت پذیرنده ارائه می‌شود.

وزارت خارجه کویت نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد، «تن‌ها دولت کویت و پادشاهی عربستان سعودی منحصرا مجاز به استفاده از ثروت طبیعی میدان الدره هستند و دولت کویت مجددا از طرف ایرانی برای آغاز مذاکرات بر سر تعیین مرز آبی دعوت می‌کند». کارشناسان معتقدند: ریشه اصلی مشکل در خصوص میدان آرش، تحریم‌ها است که امیدواریم گفتگو‌ها برای رفع تحریم‌ها منجر به نتیجه‌ای شوند و بیش از این شاهد غارت اموال کشورمان در میادین مشترک نباشیم و در میادین نفتی و گازی مشترک با عراق، کویت و عربستان بتوانیم پا به پای آن‌ها سرمایه گذاری کنیم و توسعه دهیم. همان طور که به زودی قطر در پارس جنوبی به واسطه توسعه بیشتری که داشته، حدود ۲۰۰- ۳۰۰ میلیون متر مکعب گاز به صورت روزانه بیش از ما برداشت خواهد کرد.